Rotterdam The Hague Airport
Na een reis van twee uur, waarin ik me door de files van Rotterdam gezwoegd had, bereikte ik het vliegveld van Rotterdam/Den Haag. Oftewel: Rotterdam The Hague Airport, een upcoming vliegveld waar je vliegtickets kunt boeken naar steeds meer bestemmingen in heel Europa. Zo kun je nu al vliegen naar Ibiza, Barcelona of juist naar Berlijn, Wenen en Praag.
Toen ik me aanwezig wilde melden, mocht ik me inchecken bij incheckbalie 1. Daar kreeg ik een heus boardingpass en een sticker met mijn naam erop, die ik weer op mijn blazertje kon plakken. Daarna vertrok ik naar het Panorama dek van het vliegveld. Ik vond het behoorlijk spannend om weer in mijn eentje tussen een hele grote groep vrouwen te mengen, vooral omdat ik wist dat de meesten in groepen zouden komen. Daarom besloot ik om maar meteen een bordje met eten te pakken, daarna zou ik wel zien of ik bij andere dames aan tafel zou kunnen schuiven. Eenmaal mijn bordje vol, ging ik rondlopen. Al gauw zag ik dat er een andere dame alleen aan een tafeltje zitten en nog voordat ik kon vragen of ik bij haar mocht aanschuiven, deden dat twee andere vrouwen ook! We stelden onszelf aan elkaar voor en al gauw kwam er een gezellig gesprek op gang.
Na een half uurtje werden we bij elkaar geroepen: degenen die een gele boardingpass hadden gekregen mochten zich verzamelen in de vertrekhal voor de rondleiding en degenen met een blauw boardingpass mochten zich in een andere ruimte verzamelen voor de presentaties. Ik had een gele pass, dus ik liep op mijn gemakje met de rest naar de vertrekhal. Daar stond Anita voor ons klaar, een grondstewardess die al een aantal jaren op het vliegveld werkt. Ze verwelkomde ons en begeleidde ons naar de gates. Niet zomaar natuurlijk, we moesten ons wel laten checken bij de beveiliging. Dus: schoenen en jassen uit, sierraden af en door het metaaldetectorpoortje! Van sommige vrouwen werden hun haarlak of geurtje in beslag genomen en je kunt je voorstellen dat die vrouwen not-amused waren… Maar ik vond het stiekem wel grappig :-).
Anita begeleidde ons naar de gates, waar ze haar verhaal over het vliegveld vertelde. Naar mijn mening had er geen leuker mens de rondleiding kunnen geven, wat een humor had deze vrouw!
Vervolgens mochten we naar gate 6 voor onze heuse ‘Airbus’. Dit was gewoon een Connexxion bus die normaal gesproken passagiers van de gate naar het vliegtuig brengt. Nu mochten wij instappen, zodat de chauffeur ons het hele vliegveld zou kunnen laten zien. Eerst reden we naar een Transavia toestel, dat gereed gemaakt werd voor vertrek. ”Nu even allemaal zwaaien naar de piloten, zo heb ik ook mijn man ontmoet!” riep Anita. Het werkte, want een heel aantal vrouwen ging jubelend en lachend naar de piloten zwaaien!
De chauffeur reed verder en we kregen onder andere een stuk terrein te zien waar privéjets geparkeerd stonden en ook zagen we een Koninklijk toestel. Onze gastvrouw wilde ons ook nog graag de traumahelikopter zien, maar deze stond helaas niet op zijn plek. Ineens zei Anita: “Ik zie dat het Transavia toestel klaar is het opstijgen, zullen wij hem achterna crossen op de startbaan?”. Nou, dat hoef je mij geen twee keer te vragen! Natuurlijk ging dit wel volledig veilig en nadat er wat afspraken waren gemaakt met de luchtverkeersleiding bromde wij achter het vliegtuig aan op de taxibaan. Ondertussen maakte een ander toestel een landing op de start/landingsbaan naast ons. Hoe gaaf dat je dit van zo dichtbij zag!
Terwijl wij nog op de taxibaan reden, stond het Transavia toestel klaar om op te stijgen. Het was die avond enorm rot weer, met veel regen. Toen de motoren van het vliegtuig kracht maakte om te rijden en te vliegen, vloog er liters water naar achteren! Vervolgens maakte het vliegtuig snelheid en steeg op. Nadat het toestel op veilige afstand was, stonden wij voor aan de baan. Wat een prachtig gezicht, al die lampjes! Ik heb helaas geen goede foto ervan kunnen maken, maar dat kwam ook wel een beetje doordat ik aan het genieten was van het prachtige uitzicht. De chauffeur maakte snelheid met de bus en we reden met ongeveer 90 kilometer over de startbaan, ontzettend gaaf! Maar de startbaan is natuurlijk niet eeuwig lang en we keerde terug naar de gate. Voordat we de bus uitstapte, werd het eerste lootje getrokken van die winnares die naar Londen gaat op 26 juni…. Helaas was ik het niet!
Daarna was de rondleiding afgelopen en gingen we terug naar het Panorama dek, waar we in het begin ook verzameld hadden. Het was tijd om te wisselen: de dames met de gele boardingpasses gingen nu de prestentaties volgen en de dames met de blauwe passes ging de Airbus in.
We kregen presentaties van Anne-Marthe (Airport Rotterdam/The Hague), Liane Duit (Adecco Top Secretaries) en Bouke Bogers (Marriot hotels). Zij gaven meer informatie over de bedrijven waarvoor ze werken en ook alle drie trokken zij een lootje met een winnares. Anne Marthe was als eerst aan de beurt met haar presentatie en vervolgens trok zij dus een lootje, helaas weer niet de mijne! Toen was Liane aan de beurt met haar presentatie. Ik heb Liane al vaker zien presenteren en iedere keer weer raak ik geïnspireerd door haar. Niet alleen door haar verhaal, maar ook de manier waarop ze staat te vertellen. Op het gebied van presentaties is ze een voorbeeld voor me, want zij staat daar zo relaxt te vertellen en ik geloof altijd in haar verhaal. Na haar verhaal, trok Liane ook een lootje. Het was deze keer wél mijn lootje! Yes! Dit betekent dat ik op 26 juni mee ga naar Londen, waar ik in het St. Pacras Hotel (van Marriot) seminars ga volgen van verschillende sprekers! Ik was door het dolle heen, want ik wil ontzettend graag mee naar Londen!
Daarna vertelde Bouke haar verhaal en ook zij trok een lootje. Na de presentaties vulde ik mijn gegevens in en liep ik terug naar het Panorama dek. Daar was een kleine stage opgebouwd voor ‘De Geweldige Noten’, een bandje waar onder andere Winston Post en Bas Muis deel van uit maken. Daar ben ik niet lang bij gebleven, wetende dat ik nog een reis van anderhalf uur terug moest maken naar het Zuiden van Nederland.
Al met al was dit een bijzondere ervaring! Het was eigenlijk een gekke netwerkborrel, vol met verassingen en gezelligheid. Uiteraard doe ik verslag van mijn tripje naar Londen!
